Bir saniye kuşu öyküsü Şiiri - Cevat Çeş ...

BİR ‘SANİYE KUŞU’ ÖYKÜSÜ

Günlerden Pazar...
Hava ne kadar sancı varsa sanki hepsini birden çekiyormuş havasında...
Öyle sıkıntılı.., öyle boğucu.., öyle ıslak...
Bir de geceye dönmekte olan akşamın alaca karanlığı var ki ...
O da işe karışınca o sıkıntının girdabında ben de boğuluyorum sanki...
Bir yudum daha alıp kadehimdeki rakıdan ...
. ,

Sallanır koltuğumu çift kat camlı pencerenin önüne çekiyorum...
. ,

Yağmuru seyrediyorum...
Ve duvar saatinin kadranına sıkışmış saniye kuşunun sesini dinliyorum...
O ritmik sesten başka bir ses duymuyorum...
Duymak da istemiyorum...
Bir yudum daha alıp kadehimdeki rakıdan ...
. ,

Birden sehpanın üstünde duran cep telefonum çalıyor...
Yan gözle bakıyorum...
Telefonun ışıklanmış ekranında (Y .) yazıyor ...
(Aman diyorum içimden ., şimdi canım sıkılıyor diye başlayacaksın anlatmaya ., doğrusu hiç çekemem.., sonra ben ararım seni.., hadi kapat...)
Açmıyorum telefonu...
(Y.) ısrarla çaldırmaya devam ediyor ama açmıyorum ...
Sonra telefon susuyor., aramaktan vazgeçti herhalde diyorum...
Ama.., vaz geçmemiş...
Birkaç dakika sonra gene arıyor...
Havam değişmemişti ki... Gene açmıyorum...
Ve telefonun yüzüne bakarak sanki ona söylüyormuş gibi az önce içimden mırıldandığım sözleri tekrar ediyorum...
(Y.) ısrarla çaldırıp telefonu açmamı bekliyor...
Ve ben açmayınca da sonunda susuyor...
Bir yudum daha alıp kadehimdeki rakıdan ...
. ,

Yağmur şiddetleniyor., şimşek filan derken gökyüzü patlıyor...
Saniye kuşu duvardaki saatin kadranında sıkıştığı yerden kurtulup yere düşüyor ve susuyor...
Bir yudum daha alıp kadehimdeki rakıdan...
. ,

Uyumuşum...
Daha doğrusu sızıp kalmışım pencerenin önünde.., koltuğumun üstünde
Vakit gece yarısını çoktan geçmiş olmalı...
Yanılmamışım ., evet öyle...
Kalkıp yatağıma gitmeliyim..
Rakı kadehim boşalmış....
. ,

Tam yerimden kalkarken cep telefonum gene çalıyor....
Eğer (Y.) arıyorsa bu sefer açarım ve de okkalı bir küfür savururum...
Yan gözle bakıyorum telefona...
Hayır ., ışıklanan ekranda bu defa (Z.) yazıyor...
(Z.) keyiflidir ., iyidir-hoştur., delikanlı adamdır ama gecenin bu saatinde... ?
Açıyorum telefonu...
. . ,
--- Alooo ., hayırdır bu saatte ...
------- Duymadın mı., duymadın tabi...
--- Neyi duymadım mı...?
------- (Y.)
--- Ne oldu ki.,, ne olmuş (Y)’ye ..?
------- Ölmüş... İntihar etmiş .. bu akşam ...
--- ???
------- Kafasına sıkmış... Komşuları silah sesi duyunca saat sekiz gibi ........
--- ???
. ,

Bundan sonrasında ne konuştuğumu hatırlamıyorum (Z.) ile.
Koltuktan kalkıp., pencerenin önünde duruyorum....
Elim titreyerek telefonumun dışarıdan aranmalar kaydına bakıyorum...
(Y.) ikinci kez beni aradığında saat 8’e 5 varmış....
. . ,
O aranma kaydının üstüne basıyorum...
Çalıyor...., çalıyor.., çalıyor...
Ama bu kez o açmıyor...
Israrla çaldırıyorum telefonunu...
Açmıyor....
AÇ ULAN........AÇ BEEE.... NE SÖYLEYECEKSEN SÖYLE HADİ...
SENİ DİNLİYORUMMM.... KONUŞŞŞŞ....
k o n u ş ş ş ... ......
. . ,

Şimdi ne konuşan var ne bir ses .,..
Yağmur dinmiş ve sokak bomboş...
Duvardaki saatin kadranı da öyle...
.
.
Cevat Çeştepe
Ocak 2020