Bir Sancı Ertesi Şiiri - Hasan Akın

do' ma

Gecenin Islığıyla huysuzlaşıyor dalgalar
Kumların saçlarını yalıyor karanlığım.
Kölelerin gebe çığlıklarına kapanarak
Taslarında kuru sloganlar taşıyorum.

Sakallarımın beyazlığı kaşıyor beni
Huysuz bir süvariyim boynu urgan kokan
Tüysüz bir yetimin kesik damarlarıyım
Bu gürlek uğultu bu avazın çıktığı sancı
Közleriyle dövüyor belimin gözesini

Örgün cümleler içinde büyüttüğüm
Çelimsiz kara çocuklar geçiyor içimden
Yüzüme kömür sürüp yürüyorum onlarla
Sonra serin bir sancı ertesi
Yorgun örtülerle
kıyıya vuruyor ölüler
Çocuklar yeniden doğuyor

Gölgeler taşırdım eskiden kalbimde
Gözlerimi kapar peşlerine düşerdim
Yüzümü yıkardım seherin çeşmesinde
Gülümseyen gölgelikler sular,günü öperdim
Beşiğimi sallayan nasırlı ellerimde.

İçimi yıkayan bu derenin
sürgün yakasındayım
Neye geçirsem derdimi
aklım karşı kıyıda
Musallanın sandalında dolanıp duruyorum
Ağlıyorum kara çocuklarıma