Bir Şairin Gizli Öznesi Şiiri - İrfan Ba ...

vazgeçtim...
hayat kimilerine sevda kokulu sağanağını bahşederken
kimilerini hapseder buzul bir dağ yamacına.
ve bilinsinki ne kadar yazsada şair aşk dolu nameler.
asla yeşillenemez kendine ve bir türlü ulaşamaz amacına....

bu yüzden geçtim.
tamamını yazmaktan aşklarımı
acılarımı,
her satırda seni aradım.
ilam, mahkeme sonuçlanmadan asılmıştı.
vazgeçtim.

vazgeçtim yaşamaktan.
mahkum,sorgulanmadan asılmıştı,
boynu bükük bir asma dalına.
asmaydı aslolan.
ama her ne kadar dualar etsede içinden yaşamaya
asıldı adam.
o yüzden geçtim kumrular sokağını bilinçsizce.
hiçbirini almadım yanıma sevgililik adına.
şair yine asılacaktı çünkü son dizesinde.
geçtim.
çünkü her şairin zamansız ölmek vardır gizli öznesinde...

vazgeçtim selamlaşmalardan.
katlime fermandı tiryakilik adına merhabalar.
kevaşeler bile selam veriyordu artık hiç tanımadığına.
ve bir şekilde umut oluyordu merhabalar
parasal beklentilere.
geçtim,
kilosu bilmem kaç para olan merhabalardan.
ve hiç inanmıyorum artık merhabanın ardından,
nasılsın gibi yapmacık eklentilere.

sırf bu sebeplerden.
sırf bu yüzlerden.
yüzünden geçtim.
utandım henüz yaşadığı varsayılan
insanlık adına yüzüne bakmaktan.
ve tüm ödünç merhabalar gibi yanlış anlaşılmaktan.
sonra yüzsüzce utanmaktan.
vazgeçtim...