Sonbaharın serinliğinde
inceden yağan yağmur,
içine akar şairin bir ırmak gibi.
Yüreği toprak olur.
Topraktan alır gücünü...
Kaleminin ucunda
yağmur kokusu.
Güneşi arar ala gözleri.
Büküldüğünde boynu,
umut yatar kırık kalbin içinde.
Bir mum yakar üşüdüğünde
her ağacın gölgesine.
Alevlenir sayfalarda
ocakları.
Yaşamı şairin kitaplara takılı,
belki biraz da sıkıcı.
Kin kusarken düşman namluları
ve bencil kalem düşmanları
Okyanusun demi aşkların tadı,
bir bıçak yarası
kadar acı.
Ve hava kadar mübarek isyanında
şairin yaşama inancı.
11.11.2003 / 'Zamana Yenilirken
Yahya AkbulutKayıt Tarihi : 16.5.2005 20:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)