Bir Şahadet Bir De Adın Şiiri - Adem Dur ...

BİR ŞAHADET BİR DE ADIN

Tesadüfen
Aynı otobüste
Yan yana koltuklara denk gelerek
Selam alıp vermeden
Kimsin nesin demeden
Tek kelime etmeden
Kısacık bir yolculuk mu yaptık seninle

Yediğim leziz yemekleri
Sen yapmamış mıydın özenle
İçtiğim çayı sen demlememiş
Suyu o pamuk ellerinle sunmamış mıydın?
Hepsi şirketin ikramımıydı?
Yediklerim küçücük bir kekten
İçtiklerim basit bir petten mi ibaretti
O gülüş o bakış o içtenlik o seviş
Hiç tanımadığım bir muavinin
Sıradan bir müşteriye
İsteksizce ettiği bir hizmet miydi?

Neyin yumuşaklığı
Neyin sıcaklığı
Neyin titremesiydi o
Kollarım sarmaşık gibi
Defalarca sımsıkı
Duymayan
Görmeyen
Hissetmeyen
Yaşamayan
Kupkuru bir ağaç gövdesine mi sarıldı?

Gözlerimi yumup kendimden geçerek
Her değişte
Dudağında ateşi
Dilinde
Tarif edemediğim tadı bulduğum
Bukle bukle saçların
Omuzla boyun arasında yarattığı kuytuyu
Kokladıkça mest olduğum
Kirpikle kaş ortasındaki
Mükemmel inciye baktıkça
Duygu deryasında kaybolduğum
Alından çeneye kadar
Parmak ucuyla gezinip
Avuçlarımın içine aldığım
Yüreğime kopyalayıp
Soluk aldıkça gördüğüm melek yüz
Kime aitti?
Kimdi o?

Emsalsiz yaratılmış
Mükemmel bir kadın değildi de
Hünerli bir elin yaptığı
Kadınımsı
Cansız bir korkuluk
Cansız bir korkuluk muydu?

Bu yüzden mi bu kadar basit
Bu kadar anlamsız
Bu yüzden mi bu kadar kolay
Ben unuttum sen de unut demek

İşte bu mümkün değil
İşte bu hiçbir zaman olmayacak
Çıkar aklından bunu
Çıkar gülüm

İçime öyle işledin ki
Allah nasip ederse
Son nefesimde dilimden
Bir şahadet
Bir de adın dökülecek
Bu baş yana huzurla bükülecek

Adem Durmazer