Bir Sabah(yiğidim) Şiiri - Burhan Güler

çığlık sesleriyle uyandım,
bir sabah,
ortalık kan revan,
annaların çığlığı arasında,
bir kelebek ölüsüydü sanki,
devrilmiş bir çınar misali...
yeni taranmıştı saçlarını,
dudaklarında yarım kalmış cigarasıyla,
yüzü koyun yere yığılmıştı.
beliki,hesapsız,beklenmedik,
yani kahpece sırtından vurulmuştu.
kurşunlanmış bedeninde,
beyaz gömleği allara boyanmıştı,
kan kusan bir kardelen di sanki,
eğilip dokunmak istedim kirpiklerine,
gözlerine kan dolmuştu,
sıkılmış yumruğu buz kesilmişti.
bir uyansa,
ortalığı ateşe verecekti,
kavga nasılmış göreceklerdi.
ahh, annasının lorisi halla kulaklarımda,
yitirmiştim kendimi,
çaresizlikten oturup ağlamıştım o gün.
halbuki o olsaydı kızacaktı bana,
ağlamak,öfkelenmek yakışmaz bize derdi,
yürüdüğümüz yere elbet varılır,
bir fidanı kesmekle,
bir ormanı yok edemezler,
bir ışığı söndürmekle,
koskoca bir kenti,
karanlığa boğamazlar
bir fidan yerine,
binlerce fidan yeşerecek,
bir ışık parçalanıp,
milyonlarca meşalelere dönüşecek.
bizki kök salmışız toprağa,
isteselerde yok edemezler.
bizim mutlak inancımız,
sevgi,adalet ve kardeşlik dolu,
kabına sığmayan yürekler.
yiğidimin bu sözleri,
geleceğime ışık olurken,
gelincik tarlasını anımsatan,
kanlı kızıl şafakta,
börtü böceğin gözyaşları arasında,
hayal ettiği,
sınırsız dünyasına uğurlarken,
unutamadığım gözlerini ise,
yüreğime gömdüm...
..........yiğidiiiiiiiiiiiim.

(istanbul/2001)