Tam da hayatın ortasındayken
Bir rüzgar düştü kuzeyden
Sarstı içimdeki 'ben'i
Bir yaşam sevinci gözlerimde
Ben bu kuzey rüzgarını
Nefesinden tanırım Munzur'da :
Sade, asil, özgür...
Ansızın sarar bedeni
Göğün mavi sularını taşır
Akar, akar ten toprağına
Okşarcasına yüreğinin derinliklerini
Fark edemezsin anı, zamanı
Ayakların yerden kesilmiş
Yaşam anlamını bulmuştur
Sonra gidince anlarsın eksildiğini
Düşersin peşine, bakmaz
Seslenirsin duymaz
Tutmak istersin tutamazsın
Koşar, koşarsın ardından...
Kayıt Tarihi : 11.10.2020 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hep böyle midir kuzey rüzgarı?
Güzel kurgu, farklı tema. Nakış gibi işleyiş
Ellerinize yüreğinize sağlık
Tebrikler şair
TÜM YORUMLAR (2)