3.12.1994 İzmir/Konak
Şimdi git çocuk, viran ettiğin şehirden!
Bil ki içimdeki ah! Yakalar apansız kaybolup gittiğin yerden
Hayat bulduğundan ne çabuk vazgeçiştir bu?
Zaten tamamlayamayacağını düşündüğün bir ruha dokunmak…
Hangi yüreğe sığar?
Sanki her şey mümkünmüş gibi tuttun ellerimden.
Ne arş ne yaştı zamansız, mekânsız Aşk’a mani olan, Öğrenilmiş bir kabullenişti asıl yalan.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta