hayatı tartıyorum burada
işte bu noktada
mezar gibi soğuk bu kentin insanlarının suratında
bedenleri karanlıktan kabuk bağlamış
gölgeli uzaklıklar taşıyorlar üzerlerinde
zincire tutulmuş bir gemi gibi karanlıkta
kederli bir yorgunlukla
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta