Bir Rulet Şiiri - Hürrem Sabuncu

ayak sesime uyanıyorum.
bir binanın en alt katındayım.
göremezken güneşi,
gümüş kokan derinliğini görüyorum.
duvarın betimlemesi,
içinde gezindiğim bir kaç şiir.
sıradanlığını vuruyorum beynime.
ekmek yer gibi, nefes alır gibi,
yaşamın ortasındaki siyah ve beyazlar gibi
yinede;
zemheri suyun ortasındaki bahar gibi yürüyor
adıma bağışladığın zaman.
tuttuğum bütün renklerin çakılı,
bir ruletti hiç boşu olmayan.
kelimeler tıkanıyor,
yazamayan daktilonun intihar hazırlığına bürünüyorum
savuruyorum bildiğim bütün küfürleri.
kutsallığımın meşalesi sönüyor,
sabahımı geri ver!