Bir Roman Şiiri - Gülgün Özel

Bir romanin ilk sayfalarında görüyorum ad(lar) ını
Ne güzel bir aşka imza atmışlar diye
Ceviriyorum sayfalarını.
Bir ömür sığdırılan kitapta
Nedense
Hic denk düsmemis ad(ım) ları.
Sayfalar arası hasret dizelenmişte
Bir yurda çökememişler
burasıda bizim diye.
Simdi hangi sahafa girsem
Ilk arkasına bakıyorum romanların
Hani okumadan sırrına nail olabilirmiyim diye
Ve hep yersiz yurtsuzları
Kimsesizleri seçiyor gözlerim
Kirpik diplerime çöreklensin diye
Cok uzun olmasın istiyorum artık.
Uykuyla savaş verip
Bir aşkı
Beklemeye almayı da
Cok yakıstırmıyorum aslında..
Hem biliyor musun
Kimse Aslı degil bu zamanda
Yada leyla
Kimse sevemiyor candan
Susamıyor Mecnun gibi
Yada yanamiyor Kerem misali.
Hep bir tüketme telaşı
Paylaşılamama isteği
Beğenilme hevesi.
Hiç oturulmuyor o tahta masalarda ve hiç içilmiyor kahveler o kırk yıllık hatırla.
Yürekler vermeye değil
Hep almaya endeksli
Büyük bir açlıkla.
Cok vurucu oluyor son cümleler
"Sen benim için ne yaptın"larla..
Ve zamanı geldi diyorum
usul usul kapatıyorum kapağını
Sahafın rafına itinayla iteliyorum kitabı
Hem ben degilim ki, bu romanın kahramanı.
Herkes gibi
Ben(im) zannetmiştim yüreğindekini..
Yüreğinden dökülenleri...

4subat 2019

Gülgün Özel
Kayıt Tarihi : 19.7.2019 00:44:00