Bir Roman Şiiri - Mehmet Özcan

BiR ROMAN

Esmer tenin, inci dişin, kıvrım kıvrım saçların,
Sürmeli göz, kiraz dudak, keman gibi kaşların,
Gençliğinin baharında, yirmisinde yaşların,
Böyle güzel olmaya hakkın var mı kız senin?

Uzun boyun selvi gibi süzülür,
Zülüflerin sırma sırma dizilir,
Seni gören sarhoş olur salınır,
Böyle güzel olmaya hakkın var mı kız senin?

Seni gördüğümde hemen vuruldum,
Engin sel gibiydim birden duruldum,
Aşık oldum sen kalbime kuruldun,
Böyle güzel olmaya hakkın var mı kız senin?

Yüreğimde derin bir iz bıraktın,
Sen beni amansız aşkınla yaktın,
Sonrada yüz üstü bıraktın kaçtın,
Böyle güzel olmaya hakkın var mı kız senin?

Dertler açtın sen çilesiz başıma,
Zehir kattın benim tatlı aşıma,
Hiç acımadın akan göz yaşıma,
Böyle güzel olmaya hakkın var mı kız senin?

Beni sevmen büyükçe bir yalanmış,
Maksadın masum yüreğimi talanmış,
Bilmem gönlüm sana nasıl aldanmış,
Güzelliğin senin olsun istemem!

İstemezdim bu aşkın böyle bitmesini,
Sevgimin hislerimin silinip gitmesini,
Senin yüzünden benliğimin yitmesini,
Güzelliğin senin olsun istemem!

Seni gördüğümde insan sanmıştım,
Verdiğin sözlere inan kanmıştım,
Pembe pembe hülyalara dalmıştım,
Güzelliğin senin olsun istemem!

Güzelliğin hiç beş para etmezmiş,
İnsan için bir güzellik yetmezmiş,
Bu aşk artık bundan öte gitmezmiş,
Güzelliğin senin olsun istemem!

Adını bir daha anmam ki senin,
Hiç mi yokmuş senin ahlâkın denin,
Semtimde yok senin bir avuç yerin,
Güzelliğin senin olsun istemem!

O masum maskenin altında yatan,
Aklımı fikrimi başımdan alan,
Hayatıma bir doğup bir de batan,
Güzelliğin senin olsun istemem!

Adını yazdığım ağacı kestim,
Verdiğin güllerin hepsini ezdim,
Kalpsiz olduğunu sonradan sezdim,
Güzelliğin senin olsun istemem!

İnsafsız, hayırsız, vefasızmışsın,
Beş para etmeyen bir kansızmışsın,
Kalbi kırık kalemim daha ne yazsın,
Güzelliğin senin olsun istemem!

O gözlerin şeytan gibi bakarmış,
O dillerin yılan gibi sokarmış,
Geçti gitti bir kısacık romanmış,
Güzelliğin senin olsun istemem!