Bir Prens Olduğun Belliydi İki Kanadını ...

Kırk yıl
Ve yedi yıl
Seni kuğular çağırdı yolu bitirdin
Sen güvey müthiş kanatlı

Çocuklara âhenk
Ve sancı dağıtan
Ormanı gezmeye çıkan ağaç
Büyük kardeş

Koş artık uykular tutamaz seni
Menziller tutamaz
Ne güzel sözlerin cinleri
Ne Strasburg ne Baden

Ne beşyıldızlı moteller çarmıhlar
İmza günleri
Kırk yıl
Ve yedi yıl

Kimse senin kadar yakıştıramadı
Gurup rengi bir fular gibi
Boynuna ölümü
Sen uçurtmasıyla cenge katılan

Göğsünde âhenkler akrepler
Yıkıldın - korkma!
Yine göklerde uçurtman
Kırk yıl

Ve yedi yıl
Tanrı denedi
Ve içlerine 'kartal sürüleri' saldığın
Küçük oğlanlara bıraktı seni

Güvercin sekişli küçük kızlara
Sen avcı leopar yürekli
Tüfeğinden tüyler üveyikler fışkıran
Valsler borazan çiçekleri

Gittin ve birlikte götürdün sırrını
Yürüyüp ormandan içeri