İç cebimde gazeteye sarılı bir şarap gibi içimi ısıtan
Bir o kadar utandığım günah ve mahrem sandığım ezgiler bıraktım avuçlarına şehrin…
Bir pazardı hazirandı ben değil ama şehir çok ağladı
Benim sevmeye yaban duygularım vardı
senin evcillestirdiğin
Bir kaç sigara söndü çay bardaklarında
Bir kaç yalanla karışık küfür yağdı dilime
Sonra bir aşk söylendi en demlisinden
bir ötekinin tadı kalmasın ağızda diye
Bir pazardı hazirandı içim dışım kardı kıştı
şehir fena ağladı
Hiç bir ninni kâr etmiyordu İstanbul'un çocuk hıçkırıklarına
Bir yerlerde özgürlük şarkıları söylenirken
ben yine onca kalabalıkta sana dair ezgiler mırıldanıyordum
Hiç bir eylem , hiç bir direniş susturamıyordu içimde sana dair susuz üşümelerimi
Tadı kaçmıştı her şeyin yada vitamini kabuğunda kalmıştı yaralarımın
Soydukça kanadı,o kanadıkça ben soydum
Bir pazardı ben değilde şehir fena ağladı
Sonra ince bir güneş yüzünü gösterdi
Aşk bir bitimin başlangıcıdır diyerek
Ve ben çözdüm şifresini gözlerinin, açıp kapısını aldım sevdamı başka bir gözde saklamak için….
Esmer tenine beyaz yakışır dedi
Kefen giydirdi…
Kayıt Tarihi : 18.5.2020 21:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!