Bir pazar sabahı uykusu

Daha güneş yeni doğmuşdu..
Daha pazar, bu günü cumartesinden yeni devre almıştı
Daha sabah ezanı yeni bitmişti
Daha kuşlar bile uyanmamıştı
Daha köpeklerin havlaması yeni susmuştu
Daha karanlık odalar tam ışıklanmamıştı
Daha kimse yalnızlıkla başa çıkamamıştı
Daha kadın uykusuna kabusları katmamıştı
Daha dahalar uzadıkca uzuyacaktı...

Emniyet şubesinde intihar vakaası haberi alındı bu sabah erkenden;
Kos koca dünyanı, gezegenleri takib eden
Güneş bile
göremedi intihar eden kişinin kimliğini..
Düştüğü toprak kadar soğukdu ceset
Ne kadar çabuk alışırmış insan toprağa,
Ne kadarda parlak gözükermiş sıcak kan!
Sanki, sahibinin hayat ışıltısını kendisinde taşıyormuş gibi..
Toprak, o ışıltınıda kandan alıcaktı az sonra
Aynen insandan aldığı gibi.
Her şeyi elimizden alan toprak, ne kadarda bencilmiş!
Bunu bu sabah her kes söyledi;
Fırsat buldukça yerden uçan kuşlar bile,
Sokak sokak topraktan kaçan köpekler bile,
Putların sahte olduğunu söyleyen ezanlar bile...
Belkide bu intihar sadece bize
Çekim kuvvesinin ne kadar palavra olduğunu ısbat etmek içindi.

Ve kişi bir pazar sabahı intihar etti..
Dinlenmek istiyordu.
Altı güne dünyayı yaratıp,
Yedinci gün dinlenen Tanrı gibi!

Son kez kadını uykudayken izlemişti
Uykularıyla tanışmak istemişti
Zira bu sabahtan sonra,
Adam kadının uykularına taşınacaktı..