Mevsime küs bütün ağaçlar
Yaprak döküyor gözyaşı ıslaklığında
Oturmuşum bir park bankına
Dizlerimde yaşlılık yorgunluğu
Gözlerimdeyse yalvarışlı bir çocuk
Kağıt mendil satar....
Ya okulunu asan öğrenciler
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ağaçlar yüreğin gibi duygulara küsmüş, yüreğini besleyen aşk yok olmuş gibi, aşk her yerde ve her zaman bulur seni unutma, yeter ki görmyi iste sen.kalemin susmasın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta