Bir Parçam Kalmış Şiiri - Abdulkadir Koç

Seninle son bulacak sanmıştım acılarımın
Ama seninle başlamış benim
Acı sandığım şeyler yalanmış
Gerçek gözyaşlarını seninle döktüm ben
Bir parçam kalmış;
İstiyorum; daha fazla acı vermeden yüreğime

Durduramıyorum akan kanı
Kapatamıyorum açılan yarayı
Dökülüyor içimden biraz sen
Yerine tuz basıyor ellerim
İstemiyorum seninle olmak
Sensiz olmakta istemiyorum! ! !
Bırak dökülsün akan kanlar
Sonumu getirsin benim
Hakkettiğimi ver bana
Kapansın sonunda gözlerim
Bir parçam kalmış;
İstiyorum; daha fazla acı vermeden yüreğime

Karanlık gecelerden kaçarken şafağa
Yıldızlarım teker teker kayboldu
Umutlarımı bağladığım onlar
Onlar beni terk edip gitti
Nereye gittiniz
Götürmeyin umutlarımı
Yalvarıyorum dayanamıyorum buna
Bir parçam kalmış;
İstiyorum; daha fazla acı vermeden yüreğime

Yok ettik onu
Alışabilir miyim buna
Susturabilir miyim çığlıklarımı
Geri getirebilir miyim onu
Değiştirebilir miyim zamanı
Dönebilir miyim geçirdiğim günlere
Sözcükler tükeniyor
Boğazımda düğümleniyor
Gözyaşı olup dökülüyor
Bir titreme geliyor
Konuşamıyor haykırıyor içten içe
Senden özür diliyorum kapanmayan yaram! ! !
Bir parçam kalmış;
İstiyorum; daha fazla acı vermeden yüreğime

Çıkmasaydım karşına
Görmeseydi gözlerim
Tutabilseydi hissettiklerini yüreğim
Ya da şu an yanında olabilseydim…
Kaçmasaydım;
Okşadığım saçlarından
Dokunduğum teninden
Baktığım gözlerinden…
Yapamadım
Kalamadım yanında
Mutluluğu hissettiremedim sana
Gözlerindeki hüzün ellerime yağdığında
Dediği her yeri yaktığında
Ölümü hissediyorum yanında…
Bir parçam kalmış;
İstiyorum; ama ben sonsuzlukta kaybettim onu…