Bir Özel Harekâtçının Günlüğünden

Mola verdik,
Bu satırları bin ikiyüz rakımlı bir zirveden
yazıyorum.
Şiir kokan mısralara not düşüyorum.
Kimler okur,
Kimlere ulaşır,
Kaç yüreğe dokunur,
bilemiyorum.

Şairler duygusal olur,
Çok hüzünlenir,
Çabuk ağlarlar, derler.
Şimdi ağlamaklıyım ama,
ağlamıyorum,
ağlamayacağım.

Bugün de yine en önde,
Yine karları yararak gidiyorum.
Evet, ellerim, ayaklarım adeta buz kesti,
Üşüyorum.
Ama ben dayanmalıyım,
Çünkü içimde bir kahraman taşıyorum.
Bir millet sırtımda,
Bir millette kalbimde taşıyorum.
Ben düşersem,
Bayrak düşer.
Ben düşersem,
Vatan düşer.
Ben düşersem,
Namus düşer.

Dayanmalıyım ana,
Dayanmalıyım.
Yâr diyene caann,
Caann diyene devlet olmalıyım.

Evet, bugün de zirvede güneşi tuttum,
Diz çöktüm,
toprağımı tertemiz alnından öptüm.
Bayrağı öptüm.
Silahımı aldım, namlusundan öptüm.
Bilmiyorum, bilemiyorum
bu ayaz gecelerde kaç kâbus gördüm,
Kaç düşman öldürdüm.

....ve ani bir gürültü kopar.
Silah sesinden adeta taş, toprak ağlar.
Bir ses,
Bir çığlık,
Bir kargaşa,
Ceylanların ağlaştığı bir hava.

...ve olduğum yere yığılıp,
düşüyorum.

İyi hatırlıyorum,
Beni,
Beni ecnebi keskin bir nişancı vurdu,
tam ciğerimin gözünden.
İlk yanıma koşan,
İlk yaramı saran da kürt kardeşim oldu.
Ölmedim,
Ölmüyorum,
Ölmeyeceğim.

Üzülme anam,
Dert etme memleketim,
Sadece bir ufak yara aldım.
Ben böyle kahpe kurşunlarla ölmem
gardaşım.

Çünkü ben ;
Gökte Hilal,
Minarede Bilal'im.
Ben Türk üm,
Ben Kürd üm,
Ben Laz ım,
Ben Çerkez im.
Mardin'de zılgıt,
Tunceli'de deyiş,
Kırşehir'li bozlağım.

Ben Erzurum'da Palandöken,
Kayseri'de Erciyes,
Adıyaman'da Nemrut,
Ben Süphan dağıyam.
Vatan benim ben,
Ben vatanın dağıyam gardaş.
Ben yedi düvele silah çekmiş adamım.

Ben,
Ben bu topraklara kök salmış,
Bin yıllık bir çınarın fidanıyam.
Ölmek yookk,
Bu topraklarda daha çok
yaşayacağım
Dadaş.