Bir Ozan Şiiri - Kul Sedat

Maraş’ta dünyaya açtı gözünü
Gönülden gönüle gezer bir ozan
Söndürmedi yüreğinin közünü
Mazlumun derdini sezer bir ozan

Pir Sultan Abdal'dan sürdü gelenek
Çaldı da söyledi kendin bilerek
Yalana yanlışa isyan ederek
Koluna kelepçe takar bir ozan

Şikayetin sundu Veysel babaya
Yoldan çıkan aşık geldi hizaya
Akıl ermez böyle ulu sevdaya
Cahili söz ile yıkar bir ozan

Bir çeşmi siyaha gönlünü verdi
Ateşinden yüce dağlar eridi
Firdevsi alada yeri var idi
Cennet gülü gibi kokar bir ozan

Verdi ikrarını Merdan Ali’ye
Özünden bağlandı Bektaş Veli’ye
Mustafa Kemal’le döndü deliye
Samsun’dan Sivas’a akar bir ozan

Kimi atlı oldu kimi de yaya
Göz yaşları nehir oldu deryaya
Cahilin cenneti yalan dünyaya
Mevla'nın yanından bakar bir ozan

Baba Sulari’den almıştı sesi
Kul Sedat’a şifa oldu nefesi
Bizlere armağan bıraktı yası
Hünkar’ın yanında yatar bir ozan