Bir Otel Odasında Kâbus

Bir köhne otelin karanlık odalarında,
İzimi sürüyor geçmişin hatıraları.
Süzülüyor tenimin üst kaldırımlarında,
Bir el deliyor göğsümü,buzdan parmakları

Yattığım yatak kadife kumaş bir canavar,
Takılıyor bedenime iplikten dişleri.
Kaçtığım ne varsa bu odada toplanmışlar
Çakılıyor beynime çığlıktan gülüşleri.

Yüzlerce desibellik ses,bir sinek havada,
Her kanat çırpışı yırtıyor kulaklarımı.
Zamanla savaşan eski bir saat duvarda,
Tik,tok,tik,tok büyütüyor tüm korkularımı.

Rüzgâr inleyip dolaşırken pencerelerde,
Birer hayalet gibi oynaşıyor perdeler.
Derinden sesler duyuyorum,ta yükseklerde,
Çağırıyorlar beni tavandaki gölgeler.

Çığlıklarım yankılanıyor koridorlarda,
O çığlıklar ki ızdıraptan bir yük taşıyor.
Kendi silüetim siliniyor duvarlarda,
Korkularım duvarların kalbinde yaşıyor.

Bir çocuk yatıyor yanımda!O çocuk benim.
Kendime baktım zaman aktı hızla geriye.
Çocuğun cansız gözlerine geçti gözlerim,
O gözler,sardı zamanı tekrar ileriye.

Cinayetimin mahali bu otel odası,
Birazdan sessizliği son bir çığlık bölecek.
Dışarıda,ürkmüş,titrek bir sokak lambası,
Uzatabilse boynunu, her şeyi görecek.

Kalktım koştum,çatırdadı göğsümde kapılar,
Kapıların ardı,sonsuz boşluk ve uçurum,
Hey! Siz,âmâ gibi boşluğa bakan aynalar,
Söyleyin bu kâbustan ne zaman kurtulurum?

Kapıda bir ses, usulca çekildi kınından,
-"Uyanın,odayı temizlemem gerekiyor".
Kurtardı beni felaketimin son anından,
Kahramanım o ses, ne ki sahibi bilmiyor.
Mustafa BİLGİÇ