Bir Kadın Şiiri - Mustafa Bilgiç 2

Ağaca yaslanmıs oturuyor bir heykel.
Böyle derdim kendime dışarıdan bakabilseydim.
Boşluğa saplanmış bir çift göz;
Telaşsız, manasız iki renkli cam...

Ve!..

Bir kadın yürüyor biraz ileride...
Yunan antik çağlarından kalma sütunları andıran bacaklarıyla,
Güneşle sevişiyor saçları,ahenkle,
Omuzları taşıyor bu ahengi,zevkle.
Bir kadın yürüyor biraz ileride...
Parfümü istilacı j'adore olmalı,
Bir ulak gibi yayıyor rüzgâr,
Sömürgeci kokusunu.
Kokusu, baharın kokusunu boğuyor.

Bir kadın yürüyor biraz ileride...
Ağaçlar, kuşlar tüm cümle, O'nunla yürüyor,
O yürüdükçe zaman da yürüyor.
Zarafet yürüse ancak böyle yürürdü.

Bir kadın yürüyor biraz ileride...
Kimbilir! Kaç çift göz değiyor varlığına?
Değdikçe tuz buz oluyor,
Hayranlıkla,hayran olunacak varlığında.

Bir kadın yürüyor biraz ileride...
Davetiyesi ihtirasın, vücudunun her kıvrımı,
Bastığı yerlerden tutku diriliyor,
Seriliyor ayaklarına taze düşler.

Bir kadın yürüyor biraz ileride...
Ve bir kalp çarpıyor, bir mermerin göğsünde...
Mustafa Bilgiç