Bir Öteki Şiiri - Feyat Taş

Aynı semtin içinde belki.
Çamura saplanmış kırmızı marazlı yollarda
Şedit sesli evler gürültülü.
Yamacında acılarla esmer tenli çocuk
Murat Suyu eteklerine mülteci.
“daye daye” çığlıkları arasında yine.
Ve arınık sulara inat hala yüzünde,
Heterojen kimlikli izler var hala özünde.

Çok ağlayan insanlar belki yok ama,
Çok ağaran insanlar var.
Her gün sobada ellerini ısıtan
Kirini duvarla bölüşen duman,
Sessiz bir griliğe götürüyor.

Ve dudaklar…
Gece gibi kör akan çatlamış dudaklar.
Doğuştan yorgun ve ruju bile esmer.
Kimse zaten öpmeye kıyamıyor!
Dudaklar…