Bir öpücük kondurmak isterdim zamana...

bir öpücük kondurmak isterdim zamana
ah bir bilebilseydim ne olduğumu
noktamıyım virgülmüyüm
kaderin kara sayfalarında
yazılırlarken yellerle umutlara...

veya hiçlerden bir hiç
oyuncak olmanında ötesinde
dizginleri kurtarmak şöyle dursun
sirktemiyim değilmiyim onu dahi bilemiyorum
şekerim de mechulun kaleminin ucunda...

tut tutabilirsen
ne ortasından nede kenarından
ele avucada sığmıyan
ufak bir çıkaştan sonra hep düşüşte
tazelenir canlarla şansı varsa

yokken yaşama belki
kiyametin tek mirası olarak
ben benden habersiz
sormaya müsade vardır herhalde
zamanın,zamanımın hangi katında? ...

(Berlin,26.102012)

Talat Özgen