Alemi Sır Şiirleri - Şair Alemi Sır

Ağlayarak geldim, ben bu dünyaya Gülmek haram mı oldu ağlayana… O gündür görmedim, mutluluk nedir ya İsterdim, seninle gülüp, ağlasam da Gönlümde yer etti, sevginle aşkım Seni arayıp durdum şaşkın, şaşkın Gidiyorum ben, şu hayat yolunda Kâh düşüyorum, kâh kalkıyorum da Seni arıyorum, hep etrafımda… Bulamıyorum, kalmadı umudumda Gönlümde yer etti, sevginle aşkım Seni arayıp durdum şaşkın, şaşkın Her şeyimdin sen aşkım, umudumdun Dünya malından ne ki, hayatım oldun Yoruldum artık, sen beni çok yordun Ömrüm bitti, kalmadı umudum Gönlümde yer etti, sevginle aşkım Seni arayıp durdum şaşkın, şaşkın Bir gün bir yerde, bir mezar taşında Geçerken bir yolcu, okursa orada Aşkını arayan âşık burada! Bir Fatiha okuyun onun ruhuna! Alem-i Sır

Dünya döner, kendi âleminde
Sırlar olur, acep ne deminde
Âlem ile Sır’ları, saklı içinde
Etle kemik gibi, bir bedende

Âlemde ayrılamaz, Sır’larından

Sen, aylarca karnında taşıyan
Evlâdın olarak dünyaya getiren
Besleyip, severek bizi büyüten
Cennet ayaklarının altında, anne!

Her nefesin, sesin bize hayat veren

ELÂ GÖZLER

O gözleri gördüm bir anda
Temessül demi yoksa rüyada
Parıl, parıl parlıyorlar da
Beni yakıyorlardı bir anda

SENİ! ..

Vazgeçtim gözlerinden
Diyorsun bana. Neden?
Bana ne olur, bilir misin birden!
Ben vazgeçemem inan ki, senden!

Hayatı sel olmuş önünde sular
Suların üstünde uçan martılar
Elinde şemsiye bekleyen insan
Dikili kalmış atmıyor adımlar

Bir toprak üzerindeki o güzel

Aşkın neyi yok ki,
İlginç olmasın!
Kimi yan, kimi eğri,
Yamuk, yumuk…
Ya da, düz gideri!

Damarlarındaki kan akışına Göğsündeki kalbin atışına Sesleri vuruyor inanın başıma Diyor ki; bunlar benim aşkıma! O bir ‘’Muaşık’’ olmuş iken Ben ona sevdalım diyebilsem! Ne güzel lâtif ve mülâyim Onun gibi olsa bir sevgilim! Gecelerimin endam-ı şebnemidir Nazları kendine celbedendir Kendindeki hoş bir letafet Bir başka cezp ettiği zarafet! Onunla her sohbet-i muhabbet Gönüldeki tefrici onunla gidermek Verdiği safa ile eğlenmek Bir başkadır onunla gülmek! Gönlündeki o ahenkli safilikler Hoşa giden bir başka güzellikler Aşk-ı vuslat yapan zenginlikler Lütf-i ihsan olsun sana bu incelikler Alem-i Sır der; ey güzel senden Nasip olabilse bana bir busen Vazgeçemez bu gönül senden Nere gitse seyyah-ı âlemden! Alem-i Sır Muaşık: (Işk. dan) Seven, âşık olan. Muhabbet eden. Latif: Yumuşak. Güzel. Şirin. Küçük ve hoşa giden. Çok lutf edici. Derin, gizli. Mülayim: Yumuşak. Yavaş. Uygun. Yumuşak huylu. Endam: (Farsça) Beden. Vücut. Vücudun tenasübü. Vücudun görünüşü. Letafet. İntizam ve üslup. Tenasüb: Uygunluk, uyma, tutma. Yakınlaşma. Nispet, kıyas. Edb: Mânaca birbirine uygun kelimeleri bir arada söze güzellik vermek maksadı ile zikretmek. Şebnem: Farsça Çiğ. Rutubet. Gece nemi. Neda. Safi: Katışıksız. Temiz, süzülmüş ve temiz. Bozuk olmayan. Hâlis. Hâlis: Hilesiz. Katıksız. Saf. Duru. Saffetli. Pek beyaz. Letafet: Hoşluk, lâtiflik. Cisimden alâkayı kesip bir nevi Nuraniyyet kesbetmek. Güzellik, nezaket, yumuşaklık, hafiflik. Nuraniyyet: Nurlu olanın hali, parlaklık, nurluluk. Kesbetmek, -der: Ar. kesb + T. etmek (nsz) (ke’sbetmek) Kazanmak, elde etmek Cezb: Kendine doğru çekme. İçme. Zarafet: Zariflik, incelik, kibarlık. Nâzik davranış. Muamelede, harekette ve giyimde hoşluk ve temizlik. Tefric: Gönül açmak. Gam ve tasa gidermek.

Batsın şu güneş artık!
Bakamıyorum, gözlerim yanık.
Bir mehtabın altında..
Seninle bir olamadık!

Ne sen! ..

İçin..için..ağlayan, akmayan yaşlar
Dudaklarıyla gülerken, içinden ağlar
Sevgi, güzelin yüzene değil gönlüne bakar
Tende olan güzellik, bir gün biter..
Gönüldeki güzellik, sevgiyle yaşar
Kavuşmak uzak değil, zor olandır!