Bir On Kasım Sabahı Şiiri - Uğur Üstündağ

Yine bir 10 Kasım sabahı.
Ufka dayanmış hüzünler,
Ve gökyüzü gözlerinin renginde.

“Öldü” diyorlar...
Oysa hiç anlayamadılar
Toprağın nasıl nefes aldığını,
nasıl seslendiğini hâlâ zamana.

Ey mavi gözlü sabah!
Ey, yüzyıllara meydan okuyan adam!

Uyanırız her şafakta umuda,
Doğarız bir güneş gibi.

Biraz daha karışırız ışığa,
Biraz daha sen oluruz.

Yine bir 10 Kasım sabahı,
Her yer mavi,
her yer sensin.

Çünkü sen,
bir milletin adısın.
Her özgür nefeste,
Her “varım” diyen yürekte
Hiç sönmeyecek bir ışığın, direnişi, yarınısın

Çünkü sen,
ateşin küle dönmediği tek yangınsın.

Çünkü sen,
Mustafa Kemal’sin.
Çünkü sen,
Atatürk’sün

Kök saldığın Türk Milleti’nin kalbinde