Bir Ömür Yazarım Şiiri - Alper Tunga KAR ...

Gözlerim yanıp kavrulsa da
Seni yazmaktan usanmıyorum
Yazdıkça seni yaşıyorum.
Sevişiyoruz, el ele oluyoruz
Ateşimiz sönmüyor sevdikçe
Birden evleniyoruz bile…
Ankara’da kitabevi açıyoruz
Doğumda elini tutuyorum
Gözlerinin içine bakarken
Senin gibi güzel bi kızımız oluyor,
Bahçeli evimizde sevgimizle büyüyor
Hanımeli çiçeklerimize dolaşıp
Papatyaları koparmadan,öpüp okşuyor
Itır çiçekleri kokusun'da koşuyor sağa sola
Ah meleğim ah..!
Yazarken her şey oluyor da
Sen susunca çok korkuyorum,
“Yazdıkların yalan” diyorsun sanki
Gerçeğe mahkum oluyorum
Mahkum olmadan anlayamazmısın?
Tek derdimin sevmek olduğunu...
Anlatma n'olur,olurda konuşursan
Canımı yakma bu dağlarda
Canlar bir bir toprağa düştükçe
Sana ölüm yakışır deme
“Seninim” seni bekliyorum
Üzülme fırtınalar geçer geçmez
Kavuşacağız,sabretmeliyiz
Kan kokusu alma,acılı dizeler yazma
Bebekleri,akan ırmakları,mavileri
Limanları bana koşacağın yolları
En derindeki hislerini
Bebeğimizi,bizi yaz artık desen
Bir ömür yazarımda,merak etme
Bir ömür bitiremem,
Yeterki; hercai menekşem yeterki,
Sen gel artık bitsin bu çile de...