Bir Ömür, On Üç Harf Şiiri - Makbule Deren

Bir adamı sevdi kadın
Bir daha kimseyi sevmemeye yeminli
Onu, o yaptığı anlar
Onda kendini bulduğu her satır için
Tüm nedenleri, bütün olmazları silip
Sadece onu yazmalıydı artık şiirleri
Söylediklerini ondan başkası duymayacak
Yolları ondan öteye gitmeyecekti
Öyleyse var mıydı ona, onu anlatmanın önemi
Sığındığı sessizliğinde dinlenmişti
Sustuklarında saklanmış
Hasretini göz kapaklarında gizlemişti
Ona gelmişti
Tüm çocukluğunu bırakıp avuçlarına
Yabancısı olduğu her duygunun özlemini çekerek
Unuttuğunu sandığı bütün yeminleri
Söylemekten korktuğu her cümleyi ezber ederek
...
Aylardan kasımdı
Üşürdü bu zamanlarda kadının elleri
Yüreğindeki sevda yelleri
Başlamıştı hoyratça esmeye
Sanki bitiyordu hasreti sevmeye
Çevirirken kışları bahara
Bilmiyordu adam
Acaba hangisiydi iyileştirdiği yara
Sarıyor muydu?
Yoksa sarılıyor muydu ona
Sahi ister miydi kadın!
Şu hatır bilmez yaralarına dokunulmasına
Oysa iyileşmeyi de öğrenmişti tek başına
Onsuzken de sahip çıkabilirdi yarsızlığına
Adını bilmediği şiirleri
Kimsenin dinlemediği şarkıları fısıldıyordu kulağına
Ne iyi geliyordu bu adam, kadına
Yarınına, yarımına…
Mükellefti kadının kalbi adamla atmaya
Açmayacaktı çünkü bir başka yara daha
Hem söz vermişti
Yaşatacaktı onu hep
Yüreğindeki iki gözlü odada
Çok değil
Bir ömürlük, on üç harf kadar
Bilir misin sen?
Sevince insan kaç kez yanar?
Ve bir kadın, on üç harfe kaç ömür harcar?

M.Deren - 24.10.2020 – K.Maraş