Bir ömür nasılda geçti Şiiri - Halil Aydın

BİR ÖMÜR NASILDA GEÇTİ
Onca yıllar nasılda çabucak geçip gidiverdi
Nice acılar, nice sevgiler nice ayrılıklar
Biraz buruk, biraz umutsuz, nasılda yıkıp geçti
Şimdi hayatımın sonbaharı his ettiğim
Nasılda habersiz çabucak geliverdi
Eski tadı, yok artık hayatın
Umutlarım hayallerim nasıl da yıkıldı artık
Tadı tuzu kalmadı yiyeceklerin içeceklerin
Gözlerimde hep soluk artık renkler
Aynalarda hep donuk, o gülmeyen yüzler
Umutlarım söndü yavaş, yavaş
Hayatta başarısızlıklarım hep şuurumun altında..
Zamanla çıkıyor rüyalarımda
Zamanla hayalleri serilir gözlerimin önüne
Üzülerek, kendime kızarak, ahlar oflar çekerek
Buruk acı içinde elem dolu bir hayat
Serilir gözlerimin önüne
Acılar, ölümler yetim kalanlar, çocuklar
Savaştan kaçıp, elindeki yavan ekmekleriyle,
Dilenen üstü başı yırtık çocuklar
Parklarda bir bank üzerine uzanmış yatan yaşlıları
Gördükçe, bu hayat hep uğursuz, hep kalleşçe
Kimseler sormaz; işi yolunda olanlar zevk sefada.
Yetimi, fakiri kim arar, kim sorar, zengini severmiş insanlar
Sevgi dolu bir yürek; hep düşünen sensin
Bir şey yapamamanın acısını çeken sensin
Bir köşede unutulan bir eşya gibi görülen sensin
Kullanılıp bir çöp gibi bir köşeye atılma hissini taşıyan sensin.
Hep aman boş ver, ne olursa olsun diye unutulan çocukların yürekleri yakan hazin öyküsünü yaşayan sensin
Bu yürek her acıya her ayrılığa şimdiye kadar iyi kötü dayandı
Ama kalbimde dört siten takıldı, yine acılar, yine hüzünler bitmedi, dertler yüreğime oturdu.
Bu çirkin dünyada güzellikler beklerken
Hep çirkinlikler, çirkeflikler yaşadık
Buda gelip geçer diye beklerken
Bir ömür nasıl da habersiz gelip geçti
Hiç farkına varamadık
HALİL AYDIN (Sizden biri)