Topraktan var olup ben bu dünyaya;
Kâinattan ibret almaya geldim.
İlham için bakıp yıldıza, aya;
Sevgi deryasına dalmaya geldim.
Muhammet aşkıyla candan severek,
Mevlâna dilinden sözler diyerek,
Yunus’un elinden hırka giyerek;
Gönül kapısını çalmaya geldim.
Yaratandır bunca rızkı bahşeden,
Ekerek, biçerek bağdan, bahçeden,
Helalinden bize verilen yerden;
Kısmetimiz neyse bulmaya geldim.
Kibirden, hasetten uzak durarak,
Gönülden gönüle köprü kurarak,
Nefis denen şeye zincir vurarak;
Şuurlu bir insan olmaya geldim.
Erenlerle aynı yoldan giderek,
İlimle irfanı bilmemiz gerek.
Sadece Allah'a secde ederek;
Namazı huzurda kılmaya geldim.
Hakikat ilmini okuyup, yazıp,
Sabır taşlarını tespihe dizip,
Cahillik çöpüne bir çukur kazıp;
Faydalı ilimle dolmaya geldim.
Kışın dökülerek baharda açan,
İbretlik tabloyu etrafa saçan,
Yağmurda ıslanıp rüzgârla uçan;
Kuru yaprak gibi solmaya geldim.
Dünyada günahkâr bir kul olarak,
Felaha götüren yolu bularak,
Olup bitenlerden bir ders alarak;
Hayatın zilini çalmaya geldim.
Tövbeyle günahı silene kadar,
Doğruyu, yanlışı bilene kadar,
Şu yalan dünyada ölene kadar;
Bir ömür misafir kalmaya geldim.
Kayıt Tarihi : 23.6.2021 10:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!