Bir Ömür Harcadım Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir ömür harcadım senin sevdana ve hiç acımadım,
Helal olsun yerlerden göklere kadar.
Ayrılığını çektim, usanmadım,
Seni aradığım kadar bu evrende
Hiç kimseyi
Aramadım.

Gün oldu,
Gözyaşları döktüm karanlıklarda,
Gizledim içime hıökırıklarımı,
Mutlu görünüp durdum çileler içinde,
Azap çektim, gülümsedim,
Ölmek istediğim anlar oldu,
Ölemedim.
Bir ömür boyu
Çarmıhlara gerdiler bedenimi,
Direndim.

Seni sevmek ne bir kutsal şey,
Seni aramak, seni düşünmek, seni özlemek,
Ayrılığına direnmek, ölümlere direnmek gibi,
Varolmak gibi,
Yaşamak gibi,
Dirilip dirilip yeniden başlamak gibi bir şey,
Her aldığının karşılığını
Vermek zorunda değil midir
Birey?

Karasevdanı aldım çilelerinle birlikte,
Ayrılığınla birlikte,
Özlemlerinle, hüznünle birlikte,
İnsan gözlerini verip
Duygularını kazanmaz mı
Körlükte?

Elbette ki; razıyım çilelerine,
Hüznüne, özlemlerine razıyım,
Çünkü; başımı koymuşum cellat kütüklerine
Bir karasevda uğruna,
Ne yalvarırım, ne de celladımdan af dilerim,
Uzatsalar ağuyu abıhayat yerine,
İçerim.

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 51-52/100)