Bir Ömrün Gölgesi Şiiri - Serap Demirtürk

Ak düşen saçlarının her telinde
Yaşadığın bin acı,
Kor alevler gibi
İnan
Dağlar yüreğimi kızım.
Yanında olmayı ne kadar isterdim
Beliklerini örmek isterdim…
Neden çatılır kaşlarım
Bilmiyor kimse…
Soluğum yok gayri,
Unuttum ben de çocukluğumu…
Bari o bilsin çocukluğunu dedim,
O yaşasın gençliğini dedim…
Hep duadayken ellerim
Dağlandım acı haberi verilince
Ellere verildiğinin…
Çocuk gelinliğinin içinde
Sen bilmeden gülümserken
Dağlandı yüreğim
Vah ki vah dedim kuzum…
Ben bildim mi ki gençliği,
Sorma…
Seninle büyüyen bana,
Sorma gayri tek kelime.
O küçücük kınalı ellerinle
Öperken çocuk gelin elimi,
Nasıl utandım analığımdan,
Nasıl kahrettim kaderimize…
Diyemedim.
Bir çocukken de
Çocuk büyüttüm kendimce...
Ellerimin nasırları gibi,
Bitmeyen bu kör talihin içinde
Ana olmanın kutsallığıyla
Taş bastık biz bağrımıza.
Kollarım hâlâ kollarında, hisset!
Çatılan kaşlarım
Sana değildir bil…
Allah’ın emriyle,
Peygamberin kavlini
Kaderin yumağıyla
Bencilliklerine saranlaradır.
Ağlama,
Davet et artık mutluluğu
Gençliği yeşert yüreğinde,
Gülümse
Ve tüket hüznü kuzum…

Annen....

25.9.2010

SERAP DEMİRTÜRK-SERAP HOCA