Ey şu anda,
Cansız resmime bakıp,
Gözyaşı dökenler.
Ağlamanız bana bir fayda etmez.
Bana ulaşmak için,
Önünde diz çöktüğünüz,
Süslü mezar taşları da yetmez.
Bırakın aldanmayı!
Samimiyetle edilen bir dua,
İhlas’la okunan bir Fatiha.
İşte bunlar boşa gitmez,
Ulaşır bana.
O an ruhum huzur bulur,
Ben de size duacı olurum.
Gömdükten sonra bırakıp gitmeniz,
İnanın rahatsız etmez beni.
Aksine;
Başımda bekler durursanız,
Üzülürüm.
Ne hayata küsüp isyan etmenizi,
Ne de umursamamanızı isterim ölümümü.
Orta bir yol tutun.
Unutun beni,unutmaya çalışın.
Yaşamak için unutun.
Yalnız,
Haftada bir gün,
Bir Cuma akşamı hatırlayıp,
Ruhuma Kur’an okutun.
Eminim faydası olur.
Daralan kabrimin sıktığı,
Günahkar bedenim rahatlar,
Sızlayan ruhum,
Bir nebze olsun,
Huzur bulur! ! !
Kayıt Tarihi : 29.5.2006 16:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!