Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Toprak her zaman verimli fakat ışığını alamıyorsa gökyüzünden o zaman nefessiz kalır
tebrikler güzeldi
Leyla varken zalim olsan kâr'ın ne
Bir çigenemlik etim geçmez eline
Bir vijdana danış birde Rabbime
Bir ölü topragam gel yaşat beni
Yaşar Akbaş
Her bir yanım yılgın yorgun kul dolu
Alev susmuş ateş sönmüş kül dolu
Karga pençesinde nâçar gül dolu
Bir ölü toprağam gel yaşat beni
başarılar
yaşatmalı,,,tebrikler
bayramlar, müslüman alemini(fertleri) hosnut kilan ve heyecanlandiran bir sevince bogar.
örf-adet kavramlari icinde biz türklerde, gecmisten süregelen bu dayanisma, toplum olarak dogustan bellegimize yerlesiyor olmasiyla birlikte, vicdani duygularin daha agir bastigi dini-milli bayramlar, birbirimizden esirgemedigimiz ve birbirimize manevi bir duygu ile yaklasiyor olmamiza sebepken, bunu türk milleti olarak, 'vicdanen' daha agir basan yürekli-imanli toplumlarin basinda olmamiza en büyük neden.
bati toplumlarinda milli gerekse dini bayramlarin bizim dini ve milli bayramlarimizin yaninda sönük kalmasi, ve de bati toplumu icinde 'müslümanlarin bayramlari' bir hayranlik uyandirmakta; iste bunun bilinciyle bu güzel BAYRAM bizim..
Bayramimiz Kutlu olsun!
***** Merhaba Güzel dost; güzel ve akıcı bir şiir ; şiiri okumaya başladığım anda dizeler, beni aldı bir yerlere başka diyarlara , sevginin sevdanın dünyasına götürdü; kaleminize ve yüreğinize sağlık, kaleminiz daim yüreğinizden güzellikler eksik olmasın puan elleyerek saygılar sunarım….Saygılarımla…….Aşık Korhani
Bir qara kilid var könül qapımda
Çöz bütün sirleri sene çatım da
Düşüb gözlerine orda batım da
Bir ölü torpağam gel yaşat meni.
göynünüze sağlıx...
Bir siyah kilit var gönül kapımda
Çöz bütün sırları sana çatım da
Düşüp gözlerinde öyle batım da
Bir ölü toprağam gel yaşat beni.
.................................................
Hem şiir hem yorum muhteşemdi tebrikler Leman arkadaşım.......
KALEMİNİZE SAĞLIK
Ahmet Ayaz
Gülnare hanım; bağışlayın, zaman ve mekanın darlığı sizlerin de büyük bir sorunu sanırım.zaman zaman gelen mesajlarınızı okusak ta; gerçekten şiir gibi şiirleri gözden kaçırabiliyoruz.Kutluyorum kardeşimi...Fırsat buldukça sayfanıza uğrayacak ve o güzel şiirlerinizi okuyacağım.Selam ve saygılarımla Hüseyin Salman/ELAZIĞ
Bu şiir ile ilgili 59 tane yorum bulunmakta