Bir odası olmalı insanın
Duvarları gök-mavisi boyalı—
Sabah güneşlerinin selamladığı
Temiz dantel perdelerini
Demir atmış kayık yelkenleri gibi
Kabartan yaz meltemlerine açılan
Oymalı beyaz ahşap pencereli...
🔑 🗝 🔑 🗝
İçi neşe veya hüzünle dolup taşarken
Alıp da eline kalemi, kâğıdı
Ucuna ilişerek kalbini kelâm edecek
Emektar bir iskemlesi – ve bir de
Dört bacaklı küçük bir tahta masa
Tertemiz püsküllü pike örtülü
Yatağın kenarında – pencerenin sağında...
🔑 🗝 🔑 🗝
Günün meşakkatlerinden sonra
Akşam ezanı okunup da güneş
Ay ile nöbet değişip güne veda ettiğinde
Yıldızlar gökkubbede yanıp sönerken
Gece de siyah kadife perdesini gerdiğinde –
Yuva bildiği, huzur bulduğu, Rabbine şükrettiğiı
Bir odası olmalı insanın.
11.7. 2014
Füsun AtalayKayıt Tarihi : 15.3.2017 22:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!