Bir Odada İdeoloji Şiiri - Ebru Ilgar

Ben şimdi sürgüne giden yolda kimsesiz.
Ardımdakiler uğruna, yolları ev bark edinmiş.
Dur durak bilmiyor anlattıklarım,
anadan üryan yalnızlığımla
ellerinde kaldım.

Ben şimdi sızan ışıktan mahrum,
gün yüzü görmeyen ben...
Hürriyet için boğaz kurutan...
Günlerin azizliğine uğrayıp,
kimliği yok olan.

Ben şimdi bilindik tüm sancıları çekiyorum.
Elem dolu bir tas sunuldu, denildi: “beslen!”
Ruhun kaldırımı soğuk, yalın ayağım
ve korkuyorum sustuklarımdan.

Ben şimdi dizelerinin fermanı kalmayanlara,
şimdi, yurdu viran olanlara,
yari kapısında bulamayanlara,
ben şimdi haykırsada sesi
hiç duyulmayanlara yazıyorum.