Bir O zaman Şiiri - Tahir Özdemir

Hadi çıkalım dışarı diyorum demesine de
Bir ben mi görüyorum caddelerdeki sokaklardaki korkulukları
Kurumuş yolları solmuş gökyüzünü
Bir ben mi görüyorum gözlerdeki yorgunluğu
Hasret kalmış bakışları
İnsanlık ölmüş

Köşelerine çekilmiş vaziyette beklentisiz duruşları
Yıkıyor aslında tek tek
Kalkıyorum çabalıyorum yıkılıyorum aslında birer birer
Anlatamıyorum her seferinde kalıyorum oracıkta
Düşüyorum bilmem kaçıncı katlardan
Bilmem kaçıncı ayrılık içimdeki kopuş
Dağılıyorum
Kendimi hiç toplamasını da bilmiyorum mesela
Yazıyorum yazıyorum silmesinden de bıktım
Bıktım aslında birçok şeyden
Ama sen nerdesin

Geceleyin vuslatta hiç gözyüzü mavileşir mi
Bir o gece iki çayı soğuttuğumuz zaman mavileşti
Bir o zaman