Yüzme bilmeyen bir balık gibiyim okyanuslarda..
Karaya çıksam nefes alamam,üstelikte üşüyorum daha fazla dayanamam..
Her çıpınışta umutlarım git gide azalıyor..
Ne olur yardım edin hayatım avuçlarımdan kayıp gidiyor..
Tutunacak tek bir dalım kalmadı..
Hata bendemi? benimmi suçum?
Bir o vardı beni seven,o da gitti!
İsyankar tavırlar sergilemek gelip geçiyor içimden,bir nehir gibi..
Çığlılarım zifiri karanlıklar gibi sessiz ve ürkütücü..
Hele birde ağlarsam,tüm şehir gözyaşlarımda boğulur mahcub olur gökyüzü..
Veda edip giderken ''seni seviyorum'' oldu daklarından dökülen son sözü.
Ümit Göksel
09/04/2013
Kayıt Tarihi : 12.5.2013 14:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!