Birilerinin zor duruma düşmesi, bu biz olmadığımız için, bizi güldürür. İçimize ondan daha iyi konumda olduğumuzu hissetmenin muzur bir huzuru yayılır. Sırıtırız, bazen de basıveririz kahkahayı.
Şaka, yapılanı da yapan kadar gülümsetebiliyor, onda güzellik (latife) üretebiliyorsa, şakadır. Şaka yapılanı zor durumda bırakarak, onun, o an ki acizliğini, zavallılığını, sizden aşağılarda bir yerde olduğunu vurgulama eylemine başka bir sözcük kullanılmalı, mesela alay etmek, aşağılamak gibi.
Dil üzerinde ciddi ciddi durmak gerek. Biz dilimizi iyi kullanamıyoruz. Okuduğumuzu anlayamıyoruz. Hissettiğimizi anlatamıyoruz. Dangıl dungul konuşunca da anlaşamamanın verdiği sıkıntıyla hep sürtüşme halindeyiz.
Bugün 1 Nisan 2012 Pazar.
Şeytanın işi yok, benim de işim yok. Parayla pulla da aramız iyi değil. Özel günlere kızıyorum, gereksiz harcamalara kızıyorum. En çok da insanların hurafeler üretmesine, üretmek neyse de, ürettiklerine dönüp inanmalarına, hatta tapınıyormuşçasına inanmalarına kızıyorum.
Biri diyor ki; insanlığın babasının çocuğu olmamış, kölesini kullanmış çocuk peydahlanmış, ardından sen misin hizmetçiyle kırıştıran, özbeöz karısından da çocuğu olmaz mı doksanlı yaşlarında.
İnsanoğlu bu ya, övünecek, kendisini ötekilerden üstün görecek. Bir de helalin varken harama uçkur çözmek kıskanıldığı için aşağılanır ya.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta