Tam altı yaşındaydı, kız yolcu edecek
sirkeciden babasını, biraz buruk biraz şaşkın
kar kaplamış her yanı, soğuk mu soğuk
ayakkabısı lastik, ayakları buz
komşu teyze vermek ister, kızının botlarını
ama arkadaşı vermez çünkü o gün bir nisan
sirkecide akrabalarının,
üzülmesin diye verdikleri paralar avuçlarında
derken kara trene bindi sevgili babası
camdan bakıyor, üzgün/mü üzgün
trenin düdüğü kulakları tırmaladı ve hareket etti
önce yürüdü küçücük ayaklar trenle beraber
sonra koşmaya başladı arkasından
avuçlarındaki paralar yerde gözleri yaşlı
peronun sonunda ise küçük bedeni yerde
aylardan nisan o gün bir nisan…
Ceynan _2007_İst.
Canan OnuşKayıt Tarihi : 27.9.2007 05:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!