Bir Nida Bırak Şiiri - Kasım Kobakçı

Benim bir gazelim dizilmedi,
Hiç olmazsa, senin bir beyitin olsun,
Lakin ruhuyla, tamamen sana ait olsun,
Nice dilber uğruna, divanlar düzüldü,
İşte bu rubai, sırf senin şahsına büründü.
Kim yürekten, bunu ikrar edebildi,
Hangi ahu gözlü, hakikaten aziz bilindi,
Pek çoğu, bu çöl yolunda yitip gittiler.
Bari şu fani alemde, iki mısran kalsa,
Edecek kelamın olsun.
Kim bilir, belki bir mecliste,
Okunan, yanık bir şarkıda,
Maziye gömülen, yari anımsarsın.
*
Dilerim, ateşten bir sevdan olsun,
Şiraz şarabına, sebebin olsun,
Kedere ayıracak, demin kalsın.
Bir mevsim, divane gibi yanmış ol,
Andıkça bakışlarından, kıvılcım saçsın,
Ardından, bir vakit cefa çekmiş ol.
Biraz öfken şahlansın,
Güle meftun ve dikene yakın ol.
Meltemlerin, misk koksun,
İzin ver, manası derinleşsin ömrünün.
Her şey, küle döndükten sonra,
Huzurla maziyi, yad edersin.
*
Aktaracak bir serüvenin olsun,
Gül bahçesinde, bir sedirin olsun,
Bir de, sızını işitecek yarenlerin.
Seninle, kadeh tokuşturacak,
Akabinde, seninle inleyecek,
Vefalı, sırdaşların olsun.
Yanmak hoştu, diyebilmelisin,
Vaktiyle ben de, aşka düştüm,
Diyebileceğin, anıların olsun.
Ne kadar vaktimiz kaldı şurada,
Anlara sahip çıkmalısın,
Yoksa, çöl rüzgarlarıyla heder olursun.
*
Nicesi, pervasızca gönül verdiler,
Vuslata erenler, sır oldular rüyalarda,
Hicran çekenler, dilden dile efsane oldular.
*
Sözün özü, bir izin kalsın,
Sedanın bahçesinden bir yaprak,
Hafızın dilinden, bir nefes gibi.
Beden çürür, lakin mana bakidir,
Ruhuna nakşedilen, o derin sızı,
Yüzyıllar sonra bile, taze kalsın.
Aşk dediğin, ya candır ya da canan,
Sen ikisinden de öte, bir nida bırak.