Bir Neslihan... Şiiri - Nahit Can Aydın

Bir Neslihan...

Neslihan: bir garip elmas yüzük ve bir saç tokası...
Neslihan, çiçek kokusu sabahı...

Bu dağınık çarşaflardan,
Kıvrıla, kıvrıla geçtim...
Çıplaktım.
Saçlarımda ağır, saçlarımda Neslihan...

Niye Neslihan? Niye fısıldıyorsun adımı?
Korkma Neslihan,
Sabahlarda ışıklar,
ayazlar kadar,
Üşütmez bizi...
Tutarım ellerini,
Yanarız...
Yok olsun zaman,
Yok olalım mı Neslihan?

Eğer ki, birkaç cümleyi ıslatacaksak ağzımızda,
Daha önceden verdiğimiz sözleri unutup da,
Ağız birliğimiz olsun Neslihan.
Belki sonrası ayıp,
Sonrası uzun bir öpüş olur...
Belki iki adım kala,
Dudaklarında çözerim buzlarını ayrılığın...
Öp Neslihan.
Yoksa soğuyacaksın!

Bu sabah bir başka çatlamış ayna,
Suratım: adi bir yılan zehiri gibi...
Bu sabah bir başka çarşaftan,
Özlüyorsun kendini..
Yanılıyor muyum Neslihan?

Nahit Can Aydın
Kayıt Tarihi : 16.5.2006 23:02:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (2)

Nahit Can Aydın