Akif Tütüncü - Bir Nefesim Şiiri - Antol ...

Bir nefesim Uçacak kadar güçlü değilim Benden selam söyleyin uçurtmalarıma El sallanmadan koptuğum çocukluğuma Bir çınarım Daha fidan olduğumda kırılmış dallarım Tekrar damlamak istiyorum Doğduğum topraklara Bir kez daha doğduğum topraklarda kokmak istiyorum bende bir güldüm sonbahar gelmeden önce ayaklarına sahip ol benden kaçıyor Şiirlerde anlatılan hiç bir kadın benzemez gerçeğine Dokunaklıydın Dokunmaya kıyamadığım Oysa sen Hep dokunanlara kaçtın Kum oldum Denizi bekliyorum sana kale olmak için sevdiğim Bu gün bana katıl birlikte yürüyelim yorulmazsın kalbim hem sıcak hemde konforlu Doğuluyuz ya Bir tek üniversitede âşık olmaya mahkûmuz Çiçeklerin sevgilinin ellerinde nasıl açtığını bile bilmeyiz Döküleni parmaklarımız sanırız Teker Teker Ben kibrit oldum Sen el İster kır İster yak Malatyanın yakınında yaşıyorum yüreğimin uzağında Yeşilyurdun dokuma tezgâhsız mahallesinde büyüdüm Hep elmaları, kirazları, limanda yolcu ederken gördüm Kasaların arka bahçe çocuğuydum hep Küçük Moskova’ydı adı o zamanlar, ondandır direnişçiliğim Asfalt değildi yollarımız daha, arabaysa bir tek murat 131 Netekim tahtaya kalkmamıştı daha devrimciler Komşu köy mü Yakınca denen benden çok uzak anamın yurdu Her gidişimde dokuz yaşımda dayak yerdim sözde komünistim ya Adını bile söyleyemezdim İlk hayatın gerçeğini komşuya bomba atılınca anladım Görüşünü öldürmeye çalıştılar Bombanın yapamadığını bir darbe yaptı Bomba atanda atılanda şimdi aynılar Bir tek ben değişmedim Hala dokuz yaşımda Ayağını bağladığımdan kaybettiğim kuşun yasındayım Özgürlüğe düşkünlüğüm ondan