Bir Nefes Yakınımda Şiiri - Şafak Erdem

Bir adım yakınımda dururken sana sarılamamanın
Bir nefes yakınımdayken sana sahip olamamanın
O sıcak ellerine bir daha dokumamanın
O tatlı dudaklarını bir daha öpememenin
O alev gibi gözlerini görememenin korkusu sarıyor bedenimi
Ben kaçtıkça anılar üstüme geliyor
Gözlerin hapsediyor beni gecelere konuşamıyorum,haykıramıyorum...
O sımsıcak dudakların kabus gibi giriyor gecelerime
Sensizlikle savaşıyorum sensiz gecelerde.....
Nasıl sevdim seni böyle bilmiyorum ama sonuna kadar hissediyorum
Ellerim üşüyor sensiz kalınca yüreğimde felaket bir sızı
Seni bekliyor gözlerim bedenini arıyor bedenim
Söz geçiremez oldum kendime
Harcanıp çürüyorum sensiz saatlerde
Ah son bir kez sarılsaydım sana
Sıcak sıcak baksaydın yüzüme
Ve içten bir tebessümle seni seviyorum deseydin bana
Ama olmadı işte ben gene başaramadım mutlu olmayı
Her sabah senin beni biraz daha fazla sevmen umuduyla uyanmayı
Yatağıma yattığımda seni kaybetme korkusunu yaşamamayı
Kan ter içinde uykulardan uyanıp seni düşünmemeyi
Başaramadım
Ama bu kez çok yaklaştım bunlara
Ve sen bir asi rüzgar gibi hepsini kopartıp aldın benden giderken
Sensizliğinle ben gecelerde kahrolup ağlarken.....

12.04.2004