Devrik bir cümlenin çaresizliğine ağladım zaman zaman
Üşüdüm gerçeklerin ayazında yol bilmez yolcu gibi
Ben bilirim diyenlere sattım fikrimin güllerini
Savurganlığına perde çekip hayatın
Yaşadım yaşamışlığımı bir daha
Ve hiçbir şey bilmeyen ben tükettim tükenmişliğimi çoktan
Bir nefeste hissettim ölümün en güzel bana gülümsediğini uzaktan.
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta