Çok yoruldum beynimdeki düşünce savaşlarından kimin kazandığı artık umrumda değil inanki
Yalvarırım bitsin savaş bu beynimdeki
Kuşanmışlar zırhlarını
Yenilmez tanklarını
Biri sonsuz güçlü bir şövalye
Biri de giyinmiş sonsuz koruma gücünde zırhlarını
kimin kazandığı artık umrumda değil inanki
Yalvarırım bitsin savaş bu beynimdeki
Kahroluyorum
Eriyorum günbegün
Şamdanın kenarlarına akmış ve kurumuş
mum gibi bi yarım
Erimiş, bitmiş, yapışmış şamdana ve çöpe gitmeye hazır
Diğer yarımsa hala saçıyor tüm ışığını
Parlatıyor da etrafı
Sanıyor ki olmaz bensiz benim saçtığım güneş ışığı
Görmüyor ki aslında eritiyor hala kalanını
Hazırlıyor sonunu kendinin
Çünkü öğretmişler ona ait olmayan sorumluluğu
Uyan
U yan
Aç gözünü artık
Ama istemiyorsun uyanmak
Çok yoruldun
Kıvrılmak istiyorsun sonsuza kadar
Girip içine tozlu bi tabutun
Kaçma
Kaç ma
Kaçmak istiyorsun her şeyden ve herkesten
Seni korkutan bütün duygularından
Beynindeki bitmeyen bu savaşlardan
Biliyorum
Ama ne olur sorma nereden bildiğimi
Anlatamam
İnsan bazen sadece kaçmak istiyor
Sonsuzluğa
Hiç kimsenin onu tanımadığı
Hiç kimsenin onu yargılayamayacağı
Sadece yanmak istediğinde yandığı
İstemediğinde sadece şamdandaki bir mum olacağı
Ya da kuş olmak istiyor bazen
Uçmak ve kaçmak
Kaçmak istiyor sadece
Sadece düşüncelerden değil
En çok da onu bunu düşündürenlerden
Her şey olmak istiyor bazen insan
İnsan olmak dışında
Düşünüyorum da bazen
Bir mumla bir insan arasındaki farkı
Mumlar düşünemez
Ben çok isterdim mum olmayı
Kayıt Tarihi : 10.3.2024 00:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!