Bir Müezza Bir Ben Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Saat parmaklarımda boğuk çıngırak,
Uykusunda mâverâ, örülmüş durak.

Söyle Müezza, inlet kara kaplı defteri,
Vur, onsuz sönen göğsüme şu kör neşteri.

Yatır bendimi gece kaplı çarşafıma,
Kazınsın ecelim, dolunay yüklü taşıma.

Zindan, kapaklanıp sayhalara dalsın,
Vicdan, beli bükük vartalara kalsın.

Kurusun pencereme yontulu bâhir,
Boğulsun gözyaşlarımda üşüyen cevâhir.

Cehennem yudum yudum her zerremi,
Öğütsün merhemiyle bu korkunç mahremi.

Ah Müezza, firkat çarklarında pervane,
Bir sen kaldın, bir de sensiz kalan divane.