Bir Mucize Olsa Şiiri - Serpil Koçar

Sevgilim,

Kaç gece hayalini kurdum, kaç sabah dua ettim,
Bir gün dönersin diye, kapım çalınır diye…
Kimi zaman umutla, kimi zaman küskünlükle,
Ama hep içinde sen vardın düşlerimin.

Bir mucize olsa… Tam şu an kapım çalsa,
Söylenerek gitsem: “Bu da kim acaba?” diye.
Açtığımda seni görsem karşımda, elinde çiçekler;
Kokun dolsa evime, sarsa, sarmalasa yüreğimi.

Şaşkın şaşkın bakarken sana,
“Ben geldim” desen usulca…
Tam da “Tükendik, ziyan olduk biz” derken,
Umutsuzluğa kapılmış yüreğimde
Bir mucize gibi çıkıp geliversen yeniden.

Dünyaları bağışlasan, böylesi mutlu etmezdi beni.
“Ben geldim” desen, irkilsem, şaşkınlığım dağılsa…
Yüreğim bir kuş misali çırpınsa heyecanla,
“Hoş geldin” derken dilim kekeme gibi dolansa.

Ama işte, alıp almamak arasında gidip gelir gönlüm.
Yokluğunda yaşadıklarım düşer gözlerimin önüne.
Tam da o anda, bir hindiba gibi savrulur gider öfkem,
Ve dudaklarımda tek cümle belirir: “Özledim.”

Ne olacağını düşünmeden, sorgusuz sualsiz
“Hoş geldin, yağmur yüreklim” deyip sarılsam sana…
Kokunun özlemiyle uzun uzun sarılsam,
Miski amber, cennet kokusu gibi sarhoş etse beni.

Ama kızamıyorum sana; sevdam ağır basıyor.
“Allah’ın bir lütfu mu bu bana?” diye soruyorum kendime.
Sürer mi bu defa, bir ömür boyu bu aşk?
Yoksa yine yarım mı kalır bilmem…

Ve işte en çok burada susuyor kalbim,
Ama aklım fısıldıyor: “Geç kaldın.”
Arada kalmış bir yürekle soruyorum kendime:
Bir mucize gerçekleşir mi, yıllar sonra gelen?