Bir Mübalağadır Esasında Yalnız Yaşamak

Bir mübalağadır esasında yalnız yaşamak.
Hatırlamazsın nerede bulunduğunu yanındakilerin,
Solursun her vakit karşındaki üzüntüyü.
Gönül vermeyi dilersin yaşamaya, emrihakka inat,
Lakin yalnız yaşamak yok mu?
O abartmalı dürtü,
Adem evladının ardından ayrılmaz,
Kimi soluk kaldırmaz.

Bir mübalağadır esasında yalnız yaşamak.
Kumarda hoşgörüdür, yaşama karşıt,
Sabredebilme müddetine ne ömür biçilebilir,
Ne de sabredilecek kuvvet vardır.
Acısını kanatır yalnızca adem evladının.

Bir mübalağadır esasında yalnız yaşamak.
En imkansız sevi kimi,
İtaatsizlik kimi,
Mevsimlerle yarışma ihtimal ki.
Yitirmek hevesi ya da
Terk edilme üzüntüsüdür.
Emrihakka karşın, yalnız yaşamak,
Gizlenmesidir hakikatin.