Bir Miraç Serencamesi Şiiri - Hikmet Sevgi

Herkes varlığı resmeder, bense yokluğu.
Her şey varlıkta bilinir; bense yoklukta…
…
Yükseliyorum göğe doğru adım adım
Bir Elif kadar sakin; bir vav kadar heyecanlı.
Çehremde uyuyan mavi yolculuklar,
Parlayan bir siyahlık, içimde gece
Her yanım enginlik, her yanım… Yalnızlık.
Dokunuyor dokunduğum her şey bana.
Etrafımda tomurcuklanmış pembe zaman damlaları
Nereye dokunsam bir garip kalp ağrısı
Nereye dokunsam… Islak bir hayat çığlığı
Adı konulmamış bir şehrayin karşılıyor ilkin beni
Gökçek bakışlar koyuyorlar heybeme
Mutluluk kadifeden bir elbise
Aşk ateşten bir anahtar…
Burnumda gülümseyen fesleğen kokuları
Selam sıkıştırıyorlar sağ avucuma
Ve iyi bak diyorlar buna… İyi bak…
Yol uzun, ama yolculuk kısa.
Hepsine değerek, hiç birine dokunmadan,
Adım adım azalıyorum el sallayanlardan..
Hayaller tenimde oynaşıyor;
Ve Kapılar ümitle açılıyor önümde;
Gel diyorlar bana… Gel…
Huzur ile sulanmış üzümler sunuyorlar,
Ululukta pişmiş ekmekle…
Yediğim her lokma,
Maviye çalan bir esinti koparıyor ruhumda
Söylediğim her şeye bir anlam bulaşıyor.
Ve gözlerimde gururlu bir zambağın güzelliği…
Kalbimde dolaşıp, kanıma karışıyor.
Zaman daraldıkça genişliyor mekân.
Her yerde bir aydınlık cümbüşü
Her dokunduğum nur kesiliyor.
Kucaklıyor beni taze hoş geldin sesleri
Krizantemleşiyor bastığım topraklar
Nefes nefese bir yol, koşup önüme geliyor
Başını okşuyorum avucumdaki tebessümle
Ve bir sevinç, rehber oluyor elimden tutup.
En kuytu aydınlıkları gösteriyor bana,
En uslanmaz parıltıların tadına bakıyorum;
En yalnız güneşlerle konuşup…
En umursamaz yıldızları izliyorum gizlice
Ve en uzak karanlığı…
Saatler ayaklarıma takılıyor taze kokusu ile kaderin,
Artık bir kaynağın başındayım,
Zamanın ve mekânın aktığı…
Yokluk nurla ıslanıyor burada, hayat nurla canlanıyor
Hikmet nur ile sesleniyor, kudret nur ile besleniyor
Nereye dönsem zifiri bir aydınlık,
Bir kesif nur bestesi
Bir birlik ki, ötesi yokluk…
Mekân gergin bir yay, zaman gergin bir ok…
Tuğba’nın incisi kokuyor âlem
O ki varız…
İşte gaiplerde saklanan gerçek…
Varlığın ve yokluğun efendisi;
Dilerse, tek çeşmeden akar hepsi.
Ve hayallerin mayesi buradan çıkıyor.
Ne mümkün yokluğa basmadan adım atmak
Her şey, varlığı eriten bir dinginlik.
İçimde taze bir sonsuzluk kıvranıyor;
Sabırsız bir selam düşüncesi…
Ve yeşil bir ölüm yakarışı…
Biliyorum… Biliyorum…
O’na geldim.
Ve yine…
O’na dönüyorum.
***