Bir Millet Mustafa Kemal Gördü

Ağlıyordu Conkbayırı,Anafartalar
Ayak izlerine tutunmuş
Soğuk ve hüzün esiyordu
Ve derin bir boşluk kurumuş
Bir sonbahar hüznüne bulaşırken ağaçlar

Ve bir karanfil boyun büktü yavaştan
Son kez baktı gök mavisi gözleri
Koca bir geminin sulara gömülmesi gibi, kapandı kiprikleri
Deli bir poyraz savurdu Arıburnu hırsından

Yine yürü dedi sırtımda Dumlupınar
Gitme dedi İnönü ve bayrak ve toprak ve su,gitme
Bir gökkuşağı gibi çabucak tükenme, yitme
Bu ateş içimizde durmaz yanar,bu yara kapanmaz
Kapanmaz kanar

Kasıldı dört bir yandan geçmiş,gelecek,kasıldı hiç olmadığı kadar vatan
Ne Alparslan yaptı bunu Malazgirt'te sevinçten
Ne de soğuk Allah-u Ekber'de kana işlerken
Toprak kasıldı,vatan durdu,geçmiş durdu,İdris Çavuş durdu
Hamidiye durdu,Sütçü İmam durdu,gıcırdayan bir kağnı durdu,İzmir durdu,Ankara,Erzurum,Sivas durdular
Şahit oldukları bir güneşin son ışıklarına baktılar

Allı basmasını gözyaşına götürdü ninem
Düştü dizleri toprağa bir gencin büktü boynunu
Sakarya kabardı,patladı,aldı götürdü toprağı tozu
Öksüz kaldı Çanakkalem,öksüz kaldı Rasattepem

Sonra buğday başaklarında bulduk saçlarını
Gözlerine baktık uzun uzun gökyüzünden
Rüzgarlar,dalgalar sesini getirdi ta derinden
Koca çınarlar kırar mı hiç kendi dalını

Acılar mı çekmedi bu millet,dert mi,çile mi?
Bir zaman sakat olduk bir zaman kördük
Güçlüyüz artık tek yumruğuz niye mi?
Çünkü milletçe bir Mustafa Kemal gördük